Şehitlerimiz,kimi yirmisinde kimi yirmi ikisinde hemen hemen hiç birini tanımadığımız,sadece televizyon ekranlarından gördüğümüz,kiminin biricik kuzusu,kiminin kocası,kiminin nişanlışı,kiminin babası,hiç bir karşılık beklemeden Allah için,Vatan için,bizler için canını veren yiğitler…
O analara sorun yürek yangınlarını,o eşlerine sorun yalnızlığı,evlatlar zaten boynu bükük,kimi farkında kimi daha minik yüreğiyle ne olduğundan habersiz,hal böyle iken toplumda bir duyarsızlık almış başını gidiyor,artık haberlerde gazetelerde fazla bir yer tutmaz oldular.
Biraz vefasız olmaya başladık,alıştık,oysa böylemi olmalı,ne yaparsak yapalım haklarını ödeyemeyiz şehitlerimizin,artık kınamayla,lanetlemekle bu terör belasından kurtulamayacağımız aşikar,bir an evvel buna bir çözüm bulmak,daha çok insanımızın yürek yangınlarına tutulmasını engellemek bir görev olmalı,bu bilinçle hareket etmek ve terörün kökünü kazımak gerekir.
Şehit olan iki komşum Zülfikar KARALÖK,Ramazan BEKAR onlar başta olmak üzere,bütün şehitlerimizi şükranla anıyor,aziz hatıraları önünde saygıyla eğiliyorum…